Maandag 13 april 2009: Rotterdam – New Delhi

Half elf voor de slurf naar Delhi! Het begint al bijna gewoon voor me te worden, ieder jaar verrijk ik mijn wereldbeeld wel weer met een andere dimensie. Nu India, “gedwongen” door de studie maar vrijwillig verlengd met nog een weekje. Irma komt ook over. Dan gaan we echt reizen! De eerste week staat helemaal in het teken van vastgoed, de buitenlandse module van de MRE-studie, om te leren dat vastgoed een local business is. Daar ben ik binnen een dag wel uit in Delhi…..

Het is voor mij de tweede keer dat ik deze kant op vlieg. Vijftien jaar geleden voor een prachtige wandeltocht in de Himalaya. Ben benieuwd of de stad veranderd is. In Bangkok was bijvoorbeeld de voortgang van de economie heel goed zichtbaar. Twaalf jaar geleden was ik ook nog even in Delhi met pappa op de terugreis vanuit Nepal. We hadden toen 6 uur overstaptijd, net genoeg om even wat te gaan eten op Connaught Place.

De afgelopen dagen waren druk. Werk kostte heel veel tijd, zelfs tot vanochtend aan toe. Maar straks vliegend naar het oosten voel ik me vrij, misschien wel bevrijd. Het is goed Nederland even te verlaten en de zinnen te verzetten. Ook heerlijk straks met Irma een weekje vol samen te zijn. In alle hectiek van de afgelopen dagen met werk en studie en de boot niet te vergeten hebben we minder met elkaar kunnen doen. Halen we wel weer in!

Ik heb mijn analoge camera en lenzen met vaste brandpuntafstanden meegenomen. India is een land om met gevoel voor de klassieken tegemoet te treden.

Irma heeft me naar Schiphol gebracht, nog even een kop koffie samen. Het is anders afscheid nemen wanneer je weet dat je elkaar een week later weerziet in den vreemde. Eigenlijk ook een nieuwe ervaring voor me. Ik kijk er naar uit met rugzak te gaan reizen.

Komende week wordt een vol programma. De twee vrije avonden heb ik leuk ingevuld. Dinsdag en vrijdag ga ik dineren met Indiase kunstenaars. Ik heb hen ontmoet in Madrid op de Arco 2009. Mooi vooruitzicht om ook met mensen uit Delhi zelf op te kunnen trekken. Ook daar zie ik naar uit!

De MRE-groep reist met Swiss Air, ze zitten al in de lucht. Twee studiegenoten en ik reizen met KLM. We blijven alle drie langer in India. Geen hoog gemiddelde voor generatiegenoten…. teveel Mallorca-gangers!

Het vliegtuig is praktisch leeg. Ik praat gezellig met Otto en Elsa. We toasten op een goede reis en week!

Maandag 20 april 2009: New Delhi

Een week later inmiddels. Geen letter geschreven! Daar was praktisch gezien ook geen tijd voor. Een vol programma, ruim baan voor bier en werk stoorde me nog met twee dossiers. Niet altijd even ontspannend, maar sommige zaken moeten door.

Het was een leuke week. Ik heb New Delhi vanuit een geheel ander perspectief gezien: vastgoed als antwoord op wat de maatschappij beweegt en hoe zij georganiseerd is. Dat heeft me verrijkt en neem ik mee naar toekomstige reizen. Niet dat ik tijdens fietsen veel aan vastgoed kan doen, maar ik ben me er wel meer bewust geworden van de noodzaak van vastgoed en vastgoed als spiegel van de maatschappij. Ook de banden met de medestudiegenoten zijn aangehaald en verder gesmeed. Toch een vrij homogene groep. Niemand staat buiten de groep, ook dat is mooi.

Ik pak snel mijn spullen, doe de laatste gedagjes en pak de taxi naar het centrum van Delhi. Irma is al in het donker van gisterennacht aangekomen. Vanaf vandaag gaan we samen verder!

Heerlijk elkaar weer te zien. We ontbijten samen en maken plan de campagne. De taxi is gauw gepakt. Even een korte introductie Delhi voor Irma. Red Fort, helaas gesloten vandaag, dan de moskee, aardig om te zien maar het bekoort wederom niet echt. Old Delhi des te meer. Dwars door de nauwe steegjes komen mijn ogen en voelsprieten tijd tekort. Voetgangers, tuk tuks met vracht, handkarren, fietsers, riksja’s, alles perst zich er door heen. Soms treedt een infarct op. Zoals de autostrada’s en meubelboulevards in Nederland zijn alle ambachten ook hier geconcentreerd. Alle loodgieters op een rij, de groenten ook. Mooi! Het is kolkend, energiek en een fotogeniek geheel.

We zoeken voor even de rust op van het Imperial Hotel, heel andere sferen en groter kan het verschil tussen arm en rijk niet zijn. Maar het smaakt goed en het is heerlijk even in rust met elkaar te zijn.

Terug de drukte in, de markt voor specerijen. Het beneemt me de adem, letterlijk en figuurlijk. De geuren zijn zo intens, mijn zintuigen kunnen het ternauwernood aan. Deze markt slaat voor mij alles. We lopen naar de binnenplaats en worden soms bijna onder voet gelopen door sjouwers van jutezakken vol met kruidnagels, rode pepers of komijn. Fantastisch hier. De zon schijnt mooi schuin de patio in en de mensen storen zich niet aan ons. Naar boven kijkend zie ik de verdiepingen opgetrokken uit prachtig oud houtwerk en verweerde muren. Alsof ik een paar eeuwen terug de tijd in stap. Wouw, dit is mijn mooiste beleving in Delhi tot nu toe, een must see!

Bij een bar op Connaught Place drinken we wat en genieten vervolgens van Tandoori en Marsala bij een leuke tent. We lopen terug naar het hotel. Het is donker geworden. De daklozen maken zich op voor de nacht, de handjes gaan niet meer op. Gekke wereld.

Dinsdag 21 april 2009: New Delhi – Varanasi

Lekker lang geslapen, goede nacht gehad, had ik ook nodig. Een lekker ontbijt, prima koffie (voor het eerst in een week!). We pakken de taxi naar Domestic Airport. Kennelijk een nieuw gebouw. Alles blinkt nog. Inchecken, door security, wat water bij het foodcourt, het Amerikaanse rijtje sla ik maar over, vette troep! Hop het vliegtuig in. Nee, nee! Terug naar security, meneer de beveiligingsbeambte is vergeten een stempeltje te zetten…… Ik hou me maar in, bureaucratisch gedoe. Volgens mij vangen ze geen terrorist hier. Het viel me ook op dat alle grote hotels alle gasten door poortjes laten lopen en de bagage door de machine. Maar het is zo lek als een zeef, zo vaak kon ik de boel achteloos omzeilen.

Kingfisher, het Heineken van India, is een vliegmaatschappij begonnen enige jaren terug. Niks verkeerd. In het uurtje vliegen naar Varanasi wordt ons een waar vijfgangenmenu voorgeschoteld. Heerlijk en goed. Links zie ik de Himalayatoppen aan me voorbij trekken. De toppen van 7.000 meter en meer zijn prachtig zichtbaar boven de wolken.

Wat dat betreft valt de wereld toch als een lappendeken in elkaar. Dat gevoel krijg ik in ieder geval als ik de wereldkaart overzie….. ik denk te weten wat waar gebeurd in termen van sfeer, landschap, volksaard. Ik rijg de landen zo aaneen waar ik geweest ben, zeker hier in Azië.

Taxi naar Varanasi. Ons voorkeursadres voor logies heeft nog plek. Ganges View Guesthouse, kan niet missen. Het is verzengend heet, tegen de 50 graden, maar gelukkig niet te vochtig, zelfs droog, haast een woestijnklimaat. We lezen wat, regelen tickets voor de komende dagen en pakken tegen zonsopgang een bootje de Ganges op. Langzaam varen we langs de ghats waar van alles gebeurd. Badende mensen, wassen van de kleding, schoonmaken van de heilige koeien, opvoeren van rituelen en de lijkverbrandingen niet te vergeten.

De Ganges is een heilige rivier. Veel mensen komen hier naar toe om de sterven. De familie verbrandt het stoffelijk overschot op een houtstapel en vertrouwd de resten toe aan de Ganges. Ik zie de lichamen liggen op de baren, klaar voor crematie. Heftig en mysterieus maar heel mooi. Wat een tegenstelling tussen leven en dood en eindeloos tegelijkertijd. Het sterkt me weer in mijn gedachte gecremeerd te willen worden met verstrooiing van mijn resten over de Grote Oceaan.

Varanasi vormt een heel ander hoogtepunt dan de specerijenmarkt gisteren. De bootsman peddelt terug. De brandstapels smeulen na. Links en rechts steekt nog een voet of een arm uit de stapels……

Terug in het guesthouse schuiven we in de woonkamer aan tafel aan. Home cooked dinner. Heel sfeervol en lekker eten. Vegetarisch, maar zeer smaakvol. We praten nog na over onze indrukken van vandaag. Ja, India is niet het makkelijkste land voor de reiziger, maar heeft wel heel veel te bieden. Tevreden val ik in slaap.

Woensdag 22 april 2009 Varanasi

Vroeg op voor de zonsopkomst. Hetzelfde beeld, het is nog koel, langzaam hijst de koperen bol zich naar de hemel. Het is rustiek, maar al heel veel mensen nemen hun bad in de Ganges. En dan te weten dat de Ganges hier verworden is tot een open riool, compleet verzadigd door de fecaliën. Het deert kennelijk niemand. Het is weer mooi, het prachtige ochtendlicht, al was gisteren specialer.

Op het dakterras smaakt het ontbijt goed. Lekker yoghurt met honing, fris fruit, toast en koffie. We besluiten het reistempo de komende dagen iets aan te passen aan India zelf en onze eigen fysieke staat. Irma ondervindt nog steeds wat naweeën in de nek van de aanrijding een paar weken terug, een lelijke klap is dat geweest. Ik vind het ook wel lekker de rust te hebben deze week en af en toe eens wat te kunnen lezen. Morgen vliegen we naar Kajourhoeore, zaterdag reizen we terug naar Agra en komen dan maandag op tijd aan in Delhi voor de terugreis. Jaipur lukt dus niet, maar Rajasthan staat sowieso nog op de lijst om nog eens naar toe te gaan.

Irma doet een middagdutje, ik regel de tickets voor de komende dagen en lees boven op het dakterras. Rust! Dat was ook een doel van deze week samen.

Ik raak aan de praat met een Canadees stel. Ze zijn lyrisch over Jaipur. De structuur van de stad, de stijl van bouwen. Ze blijken allebei stedenbouwkundigen te zijn. Eigenlijk moet je toch altijd eerst kennis nemen van iemands perspectief van waaruit hij of zij de wereld beziet alvorens iets aan te nemen. Ze gaan zo met de nachttrein naar Delhi en vliegen een dag later terug naar Calgary. Wel heel mooi zoals ze hun projecten in landen als India combineren met hun lust voor reizen.

In de woonkamer worden de voorbereidingen getroffen voor weer een home cooked dinner. Ik wek Irma. Een Duits stel schuift bij ons aan tafel aan. Tijdens het verrukkelijke eten zijn we zo met elkaar op weg. Zij is verslaggeefster kunst en cultuur voor een Duitse televisiezender. Ze wonen in Berlin. Ook zij struint alle beurzen en galerieën af. Allebei vinden we het heerlijk even over contemporary art te praten in dit heftige India…

We gaan vroeg tukken. Thuis kost me dat wel eens wat moeite, dan borrelen ’s avonds laat nog allerlei ideeën in me naar boven. Hier, maar ook op de fiets of op de boot ga ik snel met de kippen op stok!

Donderdag 23 april 2009: Varanasi – Kajahoerearar

Goede nacht gehad. Irma ook. Ontbijt is weer heerlijk. We rommelen de spullen in, rekenen met een glimlach af en pakken de taxi naar het vliegveld. Op weg naar Agra willen we Kajahoerearar meenemen. Een klein dorpje met prachtige tempels en een nationaal park vlakbij. Heel wat anders dan steeds de grote stad. Praktisch gezien is de vlucht niet meer dan opstijgen en direct weer landen. Wel grappig om de “strenge” Indiase veiligheidsmaatregelen gade te slaan, wederom zo lek als een zeef!

Even plassen….. ze spuiten de toiletten net schoon met een hogedrukreiniger…. Wat daar allemaal over de vloer voorbij drijft, laat maar zitten.

Vanuit de lucht zie ik de tempels al liggen. We vinden een prachtig hotel pal naast de tempels, zo’n hotel dat je helemaal omarmd. Even lekker zwemmen, hapje eten voor lunch, beetje luieren.

Het boek True to Life, 25 years of Conversations with David Hockney, fascineert me enorm. Gisteren aan tafel met de Duitsers haalde ik al een oneliner aan, seeing is forgetting the name of the thing. Het raakt voor mij een essentie van mijn verzamelen, zo niet de essentie. Met plezier lees ik het boek en het nodigt uit de links en verwante boeken verder te gaan uitdiepen.

We lopen het dorp in. Een heel ander India dan de afgelopen week. Rustig, gemoedelijk en heel vriendelijk. Weg is de drukte, de opdringerigheid en vooral de rotzooi. Maar nog steeds kleurrijk en fotogeniek. We gaan naar een korte lichtshow dat het verhaal vertelt van de ontstaansgeschiedenis van de tempelcomplexen. Aardig, vooral de aanlichting van de tempels. Echt prachtige tempels die fantastisch bewaard gebleven zijn.

Ik ben even moe van de curry’s. Mediterraneo belooft Italiaans getint te zijn. In a way is dat ook zo. Boven op het dakterras toasten we met een Kingfisher op een heerlijke week die al goed op dreef is. We zijn helemaal weg en genieten volop. We wandelen terug en vallen in slaap.

Vrijdag 24 april 2009: Kajahoerearar

Vroeg op, vijf uur naast mijn mandje…. Poeh, nog even wakker worden. Het Jeepje staat op ons te wachten. We rijden naar het Panna Reserve. Het is nog lekker koel, met de wind door de haren helemaal. Het dorpse leven langs de weg komt op gang. Hier zou ik graag fietsen. Mooi landschap, lekker weer, redelijke weg en genoeg te zien. Het park verrast nog meer. Fraaie natuur en het barst werkelijk van het wild. Wilde zwijnen, antilopen, herten, de Kingfisher vorsjes en allerlei andere prachtig gekleurde vogels. Voldoende voer voor de roofdieren zou ik zeggen, maar de tijgers en leopards laten zich niet zien……

Het doet me denken aan Kenia. Ik voel dat ik helemaal lekker relaxed ben. Nederlands is ver weg. “There!” Een leopard is de weg overgestoken. We scheuren er naar toe. Alleen zijn voetsporen getuigen van zijn korte aanwezigheid.

Voldaan rijden we terug na nog wat krokodillen gespot te hebben in de rivier. Het heeft me een andere blik op India gegeven. De steden kunnen dan hectisch en chaotisch zijn, India heeft heel veel te bieden, over de Himalaya heb ik het dan geeneens. Vraag is wel of de brede straatarme onderlaag zich kan verbeteren zoals de middenklasse dat wel lijkt te doen. Vooralsnog is hun positie uitzichtloos.

Terug op de hotelkamer relaxen we wat, eten iets en gaan naar de tempels. Deze zijn werkelijk prachtig bewaard gebleven. De beeldhouwwerken zijn heel erotisch voor die tijd. Ja, het blijkt een goede keuze te zijn geweest om hier naar toe af te reizen. We missen daarvoor Jaipur, moet ook fraai zijn, maar ik heb hier een heel laid back gevoel, een ander gezicht van India. Dat verrijkt.

Eten doen we op een van de dakterrassen. Net als gisteren heb ik het even gehad met de Tandoori’s en curry’s. Tja, ze zijn goed ingesteld op de toerist hier in dit dorp, dat is duidelijk. Misschien dat het daarom wel zo rustiek is hier met een sterke lokale economie, “er is genoeg voor iedereen”. Maar ook de dorpen vandaag waar we doorheen reden gaven me dat gevoel. Een mooie dag vandaag.

Zaterdag 25 april 2009: Kajahoerearar – Agra

Een lange nacht, heerlijke bedden. Fit stap ik mijn bedje uit, lekker ontbijt. We lopen nog even het dorp in. Een festival! Mijn ogen komen tijd tekort. Het is zo kleurrijk. Ik spoed terug naar het hotel voor mijn camera, sla lokaal films in en knallen maar! Als een Beat Streuli stel ik me op, het licht valt perfect op de gezichten en schijnt door de gewaden. Ik onderbelicht de foto’s steeds een paar stops. Wat een ervaring en wat een ochtend. Ik maak prachtige portretten, ook van de kinderen. De lokale ijscoman stelt zich strategisch op. Ik trakteer! Een prachtige afsluiter van ons bezoek hier……

We hebben een auto geregeld voor vervoer naar Djasi waar we de trein nemen naar Agra. Zo gezegd, zo gedaan. De rit is prachtig. Mooie bomen, sommige in herfstkleuren, anderen kaal, weer anderen vol in bloei met schitterende rode bloesem. Prachtig. Ja, hier zou ik graag in het zadel van mijn stalen ros gezeten hebben. Ook het landschap is aantrekkelijk. Wat dor, maar fraai geschakeerd in tinten geel, groen en het rood van de bloeiende bomen.

Het treinstation is een chaos maar fascinerend om gade te slaan. Zeker als de sleeperclass zich ontlaadt en weer laadt. Dat is toch wel erg basic, zeker als de trein het station weer verlaat. De deuren blijven openstaan en heel veel mensen springen nog aan boord en persen zich door de deuropeningen heen.

Onze trein is een stuk luxer. Airconditioned en met stopcontacten, daar kan de Nederlandse Spoorwegen nog wat van leren! Maar ook onze trein is vol. Alle stoelen zijn bezet. Het gaat wel snel. In het donker komen we in Agra aan. We proberen tickets te krijgen voor morgenavond naar Delhi, maar er staan 112 man op de wachtlijst, laat maar zitten……

De taxi dropt ons bij een hotel. We drinken nog wat bij de naburige Pizza Hut en gaat tukken. India is toch wel leuker dan ik vooraf dacht. Mijn trip in de Himalaya staat buiten kijf, maar Delhi kon me destijds niet zo boeien, ik voelde ook geen affectie met het volk. Nog steeds heb ik niets met de drukte, de opdringerigheid en de viezigheid niet te vergeten. Ik snap niet dat een land dat niet beter wil regelen. Net ook bij het station wilde ik wat vragen aan het loket, maar iedereen probeert voor te dringen. Ik dacht toch dat de Engelsen hier lange tijd geheerst hebben?!

Maar de vriendelijke mensen op het platteland, land’s rijkdommen en bezienswaardigheden, de grootsheid en trots die India uitstraalt maakt toch wel indruk. Ik het had het niet gedacht, maar neem me toch voor hier weer een keer terug te komen. Rajasthan, de woestijn in, het zuiden, Goa…… voorlopig ben ik hier nog twee dagen. Ik geef Irma een kus en ga slapen.

Zondag 26 april 2009: Agra

Weer vroeg op, de zonsopgang bij de Taj Mahal. Onze chauffeur van gisteren ruikt geld, dus die is op tijd. Het is nog rustig en koel. In andere jaargetijden zal de zonopkomst indrukwekkender zijn qua kleuren, maar de Taj maakt wederom indruk op me. Een ongelooflijk bouwwerk, zeker voor die tijd. Soms verbaast het me wel eens dat in de voorbije eeuwen zonder alle communicatie van nu dergelijke gebouwen in de wereld zijn ontstaan zonder het onderling van elkaar te weten. Ook het Redfort is weer mooi. Een Playmobil-gevoel overvalt me, net als vorige week met de MRE-groep hier. Dit is echt een groot fort zoals ik me ook voorstel hoe een fort moet zijn. Omvangrijk, hoge muren, rood bruin van steen, dikke muren, een slotgracht en voldoende kanongaten.

Leuk dat Irma dit ook gezien heeft. Het zijn toch hoogtepunten van India. We pakken een lekker hotel en relaxen de rest van de dag. ’s Avonds genieten we van de Noordwest-keuken. Stevig gekruid, maar heerlijk. Vroeg erin. Vannacht was kort, morgennacht vliegen we terug, dus dat wordt ook een hazenslaap. Tevreden snooz ik weg.

Maandag 27 april 2009: Agra – New Delhi – Rotterdam

Pas wakker worden wanneer de ogen zich vanzelf openen. Vandaag is vooral een dag van reizen, een terugkeer naar het vertrouwde Nederland en dat alles binnen 24 uur. Gekke wereld. We lopen nog even naar het Taj viewpoint in het hotel, ja ze is majestueus.

Ook hier valt om de havenklap de elektriciteit uit. Kennelijk duurt het even voordat de generators snorren. Was ook zo mooi in Varanasi, daar had de lokale internetshophouder een complete set accu’s paraat voor al zijn hotmailende klanten!

Onze chauffeur staat op tijd op ons te wachten. Voordat we Agra uitrijden moet hij zijn nummerplaten laten vervangen. De oude blijken alleen lokaal geldig. Zijn “two minutes” blijken een half uur te zijn. Ondertussen snort de airconditioning…..

De tocht begint dan echt. Gelukkig is het een rustige chauffeur en zowaar een rustige weg al treedt toch regelmatig congestie op. Een span paard en wagen, samenklonterende tuk tuks, vol beladen vrachtwagens die maar wat slingeren en soms een koe. Verkeersregels zijn er hier niet. Het gaat bijna altijd net goed, maar als het mis gaat dan gaat het ook goed mis, getuige de vele wrakken langs de weg. De meeste kunnen simpelweg geen overlevenden hebben gehad.

Inmiddels loopt het kwik tegen de vijftig graden. Gelukkig was de afgelopen twee weken de lucht nog relatief droog, dat maakt het nog enigszins draaglijk. De weg ken ik. Vorige week reed ik hier nog met de groep. We laten ons droppen bij het Imperial Hotel voor nog een paar uur rust. We lezen onze boekjes uit, eten wat en constateren dat het een heerlijke week was. Aan het eind van een reis bedenk ik me altijd of ik er nog eens zal terugkomen. Ik denk het wel. India biedt heel veel.

In stijl sluiten we af, een Ambassador kompleet met Sikh en mooie tulband brengt ons naar de luchthaven voor teveel ruppies natuurlijk! De gloeiende warmte komt ons door de raampjes tegemoet, de laatste vragende ogen van bedelaars, de hectiek, de krotten langs de weg, tja, ook dat is en blijft India. Voor de onderklasse is er weinig tot geen uitzicht op beter…….